“Das ging einem selbst als Unbeteiligtem stark unter die Haut!”
Een van onze Diamanten Palen, Stijn, kwam dit groundhopperverslag tegen van de legendarische wedstrijd Royal Antwerp FC – Spartak Moskou. De Duitse groundhopper Micah kwam samen met zijn vriend LEV-Karsten ruim te laat aan in Deurne, maar dat zou de lol niet drukken.
Lees hier het (door Deepl) vertaalde verslag. Het originele vind je hier!
Allereerst heb ik een half uur op LEV-Karsten gewacht bij ons ontmoetingspunt in Hürth-Hermülheim voordat hij eindelijk in zijn auto aankwam. Op de snelweg praatte hij zo veel over hoe geweldig het was om naar een Belgische tweedeklasser te gaan, dat we de afslag naar Antwerpen misten. Na verschillende tijdrovende omwegen over de landweg (tot overmaat van ramp passeerden we het terrein van KTH Dienst – 2e divisie, België), kwamen we meteen vast te zitten in een file op de snelweg. Ruim na 19.00 uur kwamen we eindelijk in de buurt van de arena en waren we verbaasd over de verlaten straten. Toen we bij de kassa van het Bosuil-stadion uitstapten, ging het publiek in het stadion uit zijn dak: RFC had net een 2:1 voorsprong genomen. Een official legde uit dat de wedstrijd al om 18.00 uur was begonnen op instructie van de burgemeester. We hadden de “kicker” geloofd en hadden verwacht dat de aftrap twee uur later zou zijn. Geweldig, en nu? Het laatste luik viel bij een kassa naar beneden en een dame ging er met de opbrengst en de overgebleven kaartjes op een dienblad vandoor. Ik zette meteen de achtervolging in en na wat overredingskracht kon ik een kaartje voor een staanplaats krijgen voor ongeveer 30 DM! Cheapskate LEV-Karsten mocht gratis naar binnen met een perskaart.
We zaten pas in de 65e minuut in het blok, maar beleefden de meest dramatische momenten uit de clubgeschiedenis van Royal FC Antwerp: een opstootje in het strafschopgebied van Spartak, een Belg viel, de wedstrijd ging verder en slechts enkele seconden later legde de scheidsrechter het spel stil. Discussies volgden. Overtreding, vrije trap of wat? Nee, penalty voor RFC! Ex-Keulenaar Hans-Peter Lehnhoff (een absolute ster in Antwerpen) nam de bal, rende door en scoorde!
Terwijl de Russen in het laatste kwartier tevergeefs op het Antwerpse doel renden, had RFC voor het eerst sinds het 1-0 gelijkspel in de eerste leg een Europacupfinale bereikt. De euforie van de Belgen was niet te stoppen en duizenden stormden na het laatste fluitsignaal het veld op om hun helden te huldigen. Zelfs als omstander ging het echt onder je huid zitten! Hoewel er geen einde kwam aan de feestelijkheden, verliet ik na een tijdje samen met LEV-Karsten het Bosuil stadion.
In een café net buiten de stad versterkten we ons voor de terugreis en op de A4 richting Olpe kon ik LEV-Karsten om middernacht een gelukkige 26e (of 27e?) verjaardag wensen. Oude kerel, niets beters dan voetbal in je gedachten? Terwijl hij uren later naar zijn werk moest, trakteerde ik mezelf thuis op een biertje, keek de ARD-film “Elf Freunde musst ihr sein” over FC Bayern op tv en schreef dit briljante verslag.
