Column: Beter wordt het niet. Of wel?

Amper drie jaar geleden kwam jij, Toby Alderweireld, toe op de Bosuil. ‘Om prijzen te pakken’, zei je. Wisten wij veel.

Drie jaar later voelt jouw afscheid als het einde van een tijdperk. Zelden heeft een speler in zo’n korte tijd zoveel voor een club betekend. Want, Toby, in de afgelopen jaren heb jij Antwerp vormgegeven. Ja, zelfs gedefinieerd. Niet alléén omwille van dát doelpunt – 4 juni 2023 staat voor eeuwig en één dag in ieders geheugen gegrift. Maar ook – en misschien nog meer – omwille van wie jij bent.

Het is je présence, je onverzettelijkheid, je klasse, je betrokkenheid, je groot hart. Kortom: wie jij bent. Hoe jij zowel tussen de lijnen als daarbuiten onze Antwerp-identiteit hebt uitgedragen, is van het mooiste dat ik al gezien heb. Je bent een winnaar zonder hoogmoed, een tegenstander met respect, een man met klasse en ambitie. Hoe vriend en vijand met het allergrootste respect naar jou kijken, is zeldzaam. En o zo terecht.

Met de Dubbel, Supercup, Gouden Schoen en Champions League in Antwerpen voélt dit niet alleen als het einde van het tijdperk. Dat is het ook. Je zal je leven lang herinnerd worden aan die ene pegel in minuut 93:33. Wat je betekent voor onze club, kan en zal nooit onderschat worden. Jouw passage is er een voor de geschiedenisboeken.

Beter wordt het niet, zo lijkt het daardoor wel. Want wat is hoger dan het allerhoogste? Bovendien ziet de toekomst er alweer heel anders uit. Zeker tegenover het moment waarop jij bij ons arriveerde. Jouw vertrek luidt immers ook een nieuwe, financiële realiteit in voor onze club.

Want wie dacht dat we na de historische dubbel vertrokken waren voor een lange periode van succes, komt bedrogen uit. De hoogconjunctuur was intens, maar ook van korte duur. Op z’n Antwerps, zeg maar. Diepe dalen, extreme hoogtes. Nooit gewoon.

Moet ons dat doen wanhopen? Helemaal niet. Optimism is a moral duty. En al zeker als Antwerp-supporter. Want ‘beter wordt het niet’: vreesden we dat ook niet in de diepste spelonken van tweede klasse, toen de licentie voor de zoveelste keer aan een zijden draadje hing en het dak van die oude tribune twee waaide? En kijk waar we vandaag staan.

Jij hebt ons één van de mooiste periodes ooit uit onze clubgeschiedenis geschonken, Toby. En dat, dat pakt niemand ons nog af. Bedankt, uit de grond van ons rood-witte hart, bedankt.

Auteur: Robbe van Lier